Galeria

Bursztyn, obraz z cyklu Biżuteria.

Bursztyn, czyli „kamień, który się pali” jest pierwszoplanowym motywem tego dzieła. Obraz wyraża życie zaklęte w magicznym kamieniu, który przetrwa wieczność. Płomień bursztynu, alegorią płomienia życia, które żarzy się w naszym wnętrzu, a dokładnie w naszym „środku”. Grecy nazywali ten kamień elektron, co oznacza świecący i błyszczący. I taki też jest ten obraz, ma zdobić, ma błyszczeć – niczym szlachetny kamień zawieszony na srebrnym łańcuszku.

Widz może być zaskoczony prostotą formy tego dzieła. Pozorna ubogość tejże formy i zupełny minimalizm (jak na tradycyjne malarstwo) użytych barw, pozwala skoncentrować się jednakże na interpretacji wnętrza. Z czasem, kontemplacja ta, pozwoli zauważyć, że prostota jest prawdziwym bogactwem tego dzieła.

Można zwrócić uwagę, że „elektron” oznacza energię – a energia wiąże się z przepływem, oddziaływaniem, które przedstawione jest w formie rozchodzących (a może schodzących?) się promieni. Oddziaływanie to jest również podkreślone przez subtelną poświatę otaczającą centrum. Zgodnie z zamysłem artystki w centrum, znajduje się bursztyn, który niczym jądro komórki, otoczony jest swoistą powłoką lub skorupą. Powłoka ta sprawia na odbiorcy wrażenie grubej i masywnej, silnej i potężnej. Jednakże, energia bursztynu, z łatwością, w sposób niezatrzymany, przenika przez nią i sięga daleko poza nią.

A co, jeśli bursztyn okazałby się słońcem, będącym centrum jakiegoś wszechświata?

Celem artystki było stworzenie dzieła, które będzie zdobić, „błyszczeć”, które równocześnie będzie zaskakiwać odbiorcę wieloma możliwościami interpretacji. Można śmiało uznać, że zamysł ten został w pełni zrealizowany.